Natte schoenen en drugsverhalen

Colombia 

Nadat we vanuit de Galapagos op Quito zijn geland ontmoeten we Marlijn (de zus van Stef) op het  vliegveld. Zij reist een maandje met ons mee door Colombia. We nemen een taxi naar de stad en liggen al snel in bed. De volgende dag reizen we door naar Colombia. De douane aan de kant van Ecuador levert wat vertraging op, maar we vliegen wel weer door de douane aan de Colombiaanse kant. De nacht brengen we door in Pasto, een stadje vlakbij de grens. We moeten namelijk nog een dagje reizen voordat we zijn waar we willen zijn en dat reizen gaat via "the trampoline of death". En ja zo heet deze weg en daar is een reden voor. Het is een smalle weg, met een berg aan de ene kant en een afgrond aan de andere kant. De weg kan op vele delen geen 2 auto's tegelijk hebben, maar je kan dus wel gewoon twee kanten op. En oh ja het is niet geasfalteerd, er lopen beekjes over de weg en er rijden vrachtwagens. Nou klinkt dat gevaarlijk maar het gevaarlijkste stuk kwam eigenlijk pas na de 5 uur over die weg. We reden door een plaatsje voordat we een noodstop maakten. Stef vloog door de bus en mijn cola zat op het plafond. Reden, de chauffeur zag een verkeersdrempel over het hoofd. Na die 5 uur en de 2 seconden dat Stef dacht te kunnen vliegen komen we dan eindelijk aan in de plaats Mocoa.

Mocoa 
Deze plek is wat reizigers graag noemen "off the beaten track", met andere woorden een plek waar nog maar weinig toeristen zijn geweest. We lopen richting een waterval met onze backpacks en alles mee wanneer we de eigenaresse van ons hostel tegenkomen, die loopt net naar het restaurant en vraagt of we mee lopen. Na het eten was het alleen donker... De modder is rood dik en kleiig, het gaat omhoog en we zien niets. Onze schoenen vies en Marlijn pakt me nog net bij mijn broek voordat ik met mijn neus de modder ga bekijken. De 20 kilo op mijn rug maakte het daarnaast lastig om uit deze positie te komen, maar we schuifelen langzaam verder omhoog. Net toen we er helemaal klaar mee waren kwamen we aan bij ons hutje! We maakten daarna nog een gezellig kampvuur en besluiten weer lekker op tijd te gaan slapen. 
De volgende dag doen we de hike naar de watervallen. We kruisen een rivier en net wanneer Stef denkt de beste weg gevonden te hebben valt hij met zijn hoofd op een steen. Een bult, wat schaafwonden en een nat pak zijn het resultaat. Je loopt door de jungle en kan er een heldhaftig Indiana Jones verhaal van maken, maar goed hij gleed gewoon weg. Daarop besloot hij met schoenen aan de rivier door te gaan, nog een wijs besluit want het duurde nog ruim een week voor ze droog waren. Maar de watervallen en de wandeling door de jungle waren het uiteindelijk wel waard. Een prachtige eerste stop in Colombia.

San Agustin
Onze volgende stop is San Agustin waar we oude beelden bekijken en verblijven in een super hostel. Ze kookten voor iedereen en het had een fantastische sfeer. Casa de Nelly, mocht je ooit in de buurt zijn.  Daarna gaan we alweer door naar de volgende stop, dit keer met een nachtbus.

Salento 
Hier gaan we naar een cloud forest en maken daar een wandeling van 12 km. Helaas regent het veel en is het heel modderig. Stef zijn schoenen zijn nog niet droog en heeft dus zijn gympies aan zonder profiel. Voor Marlijn en mij levert het mooie beelden op wanneer Stef iedere keer wegglijdt, maar gelukkig niet valt. Later bleek dat we regenlaarzen konden huren... 

Medellin
Drugshoofdstad Medellin, de stad waar we continu in levensgevaar waren. Of naja we hebben ons vrijwel nergens veiliger gevoeld en het is een heerlijke en veilige stad. We zaten in een geweldige wijk met vele restaurantjes en barretjes. We gaan naar een mooi park buiten de stad en verbazen ons tijdens de city tour over de blijheid waarmee ze ons ontvangen. Ze lijken oprecht allemaal blij dat de toeristen eindelijk weer naar Colombia komen. We leren veel over de stad en de drugsgeschiedenis. 
De laatste dag in Medellin maken we een uitstapje naar Guatape. Waar ze een rots hebben waar je op kunt klimmen (740 treden) en het geeft een prachtig uitzicht over een serie van meren. Die avond besluiten we nog een lekker drankje te doen in ons gezellige wijkje. De kannen met bier schieten vervolgens voorbij en we gaan veel te laat slapen. Om 5 uur ging de wekker alweer en met veel te weinig slaap en een lucht van dode rat om ons heen komen we even later aan op het vliegveld. We vliegen naar de mooie koloniale stad Cartagena.

Cartagena 
We hebben een relaxt hotel en relaxen in de stad. We besluiten er een dagje extra te blijven. De stad bestaat uit mooie gebouwen, gekleurde huizen en leuke cafés en barretjes. Een beetje toeristisch, maar dat is af en toe prima te doen en heeft zeker ook zijn voordelen. 's Avonds zit het pleintje vlakbij ons hotel namelijk stampvol met mensen en dat geeft een gezellig sfeertje. 
Na de steden zoeken we het avontuur weer op. Dit keer in de vorm van een mototaxi. We krijgen de schrik van ons leven als blijkt dat we achter op een motor een steil oplopende onbegaanbare weg op moeten om bij ons volgende verblijf te komen. Na binnen een half uur 5 jaar ouder te zijn geworden komen we gelukkig heelhuids aan.
We verblijven in een leuk hutje en relaxen bij het zwembad. De volgende dag wandelen we naar een waterval en een uitzichtpunt voor een mooie zonsondergang. Na die twee nachten gaan we weer weg en moeten dus weer met de motor naar beneden.... naar beneden blijkt nog enger. Het zweet staat overal en Marlijn en ik zijn 20 jaar ouder geworden wanneer we eindelijk beneden aankomen! Nooit meer spreken we af!!

Tot in Taganga de volgende stop dan... We worden opgehaald voor een tour en ja hoor dit keer mogen we met zijn tweeën bij de bestuurder op de motor... Maar gelukkig ging dit ook goed. Daarna lekker het bootje in en lekker naar een strandje varen. Dit ging iets anders dan gepland, de golfen zijn heel hoog en we vliegen van de bankjes op en neer en vallen zelfs 2 keer naar achteren. We gebruiken Stef vervolgens als anker en komen ook hier heelhuids aan, maar wat een rit... Het strandje was mooi en we hebben lekker gesnorkeld. De terugrit viel gelukkig mee. Maar we hadden genoeg redenen om verder alleen nog maar lekkere cocktails op het stand te doen en te relaxen bij het zwembad. 

Ciudad de Perdida
Het echte avontuur in Colombia, de wandeling naar "The lost city". Het is een 4-daagse wandeltocht naar de verloren stad. In dit gebied woont ook nog inheemse bevolking. De trek is modderig, uitdagend en vooral heel warm. Het zweet gutst van onze koppies wanneer we heuvel na heuvel op en aflopen. De verblijven zijn basis en de douches koud. We eten lokaal wat onze kok Jesus (geen grap) voor ons maakt. 
De 3de dag komen we aan in de stad. Die flink groter is dan we dachten. We krijgen uitleg over de stad en inheemse mensen en ontmoeten daarnaast de stam leider. Na een kort gesprek en genieten van de stad gaan we weer op weg naar de beschaving. De laatste dag is het langste en dus het ideale moment om ziek wakker te worden. Marlijn en Stef voelen zich beroerd, dus dat werd even afzien en doorbijten. Maar goed we kwamen als een van de eerste aan dus dat zat wel goed. Bij aankomst in het dorp gooit Marlijn meteen haar schoenen in de prullenbak, die hebben gedaan wat ze konden. Daarna nog even met een half kapotte auto terug naar Santa Mart, voordat we eindelijk naar ons heerlijke luxe hotel konden. Wat we wel verdiend hadden vonden we zelf. We werden wat raar aangekeken bij binnenkomst, want we stonken, zagen er vies uit en hadden rugtassen op. Niet de standaard uitrusting in een luxe hotel. Na een douche en schone kleren relaxten we in het zwembad en aten we bij restaurant Bistro, wat een echte aanrader is. 

Palamino 
De volgende dag vertrokken we naar Palamino een stranddorpje aan de Oostzijde in het Noorden. Je schijnt hier het mooiste strand te hebben van Colombia. Wij waren het eens dat we wel mooiere stranden gezien hebben. 
We verblijven in een leuk hostel genaamd The Dreamer, waar ze gratis onze was deden ;) (ze vergaten af te rekenen, maar goed de was stonk nog en was nog steeds vies). We drinken moijito's op het strand en gaan tuben over de rivier! Na 20 min omhoog gelopen te hebben met de band gaan we 2 uur de rivier af in een band! Daarna is het alweer tijd om verder te reizen en gaan we terug naar Santa Marta voor onze vlucht naar Bogota. 

Bogota 
Onze laatste stop in Colombia. We doen daar een graffiti tour, die enorm in de smaak valt. Goed uitgevoerde streetart kan echt heel mooi zijn. Verder is er in Bogota niet veel te doen dus duiken we weer de pub in! De volgende dag gaan we met een kabelbaan naar het uitkijkpunt Montserrat. Daar hebben we een prachtig wit uitzicht van alle wolken... Deze teleurstelling werd natuurlijk weer verholpen door een drankje in de pub! Een uitgebreid kussengevecht in het hotel volgde voordat we in slaap vallen en onze laatste avond in Colombia afsluiten.
De volgende dag nemen we afscheid van Marlijn en gaan wij verder naar Costa rica!
Hasta Luego!