Inka's en hun trappetjes
Isla del Sol
Aangekomen in Copacabbana was het haasten voor de boot. We kochten een ticket en met een half uur zaten we met de backpacks en onze Belgen op de boot naar Isla del Sol, het eiland van de zon waar het alleen een beetje koud was. Eenmaal aangekomen moesten we met onze backpacks een berg op lopen, 200 meter stijgen binnen een kilometer op 3800 meter hoogte. Het pad bestaat uit stenen die bijna willekeurig zijn neergelegd en dus een trap met ongelijke treden vormt. Met andere woorden het was best pittig. Boven vinden we een hostel met een heerlijk uitzicht over het Titikakameer en de zonsondergang die volgde was prachtig!
In de ochtend besluiten we een wandeling te maken naar de noordkant van het eiland, waar oude Inca ruïnes zijn. Hendrik is ziek dus we lopen met zijn drieën. We drinken onderweg een lekker theetje en komen aan het begin van de middag aan bij de ruines. Deze lagen er mooi bij, maar het zijn met name de uitzichten die de wandeling erg leuk maken.
Tegen 1700 kwamen we terug en gingen we bij het restaurant naast ons hostel zitten. Daar ontmoeten we Bram en Carola die dezelfde kant op reizen als wij.
's Avonds probeer ik nog lekker te douchen, maar half bevroren door het koude water duiken we in bed.
De volgende ochtend verlaten we Isla del Sol alweer en daarmee Bolivia. We gaan op weg naar Peru. De weg naar de boot gaat naar beneden en is een stuk relaxter tot het moment dat ik verkeerd stap en mijn enkel verstuik. Met backpack en al ga ik ten onder op de trap.
Gelukkig komt Stef meteen aangerend en helpt me omhoog. Lopen gaat helaas erg moeilijk en Stef loopt de laatste 100 meter met 2 backpacks en onze 2 dagrugzakken.
Terug in Copacabbana moeten we opzoek naar bustickets. Ik strompelend en Hendrik racend voor een wc lopen we richting de hoofdstraat. We kopen de bustickets en besluiten nog even te lunchen. Wanneer we de tickets gaan ophalen zegt de verkoopster doodleuk dat de bus vol zit... Alle bussen vertrekken tegelijkertijd en dat is over 10 minuten. Wat een feest! Snel hebben we een ander kantoortje gevonden die nog wel tickets had met bus Max. Max bleek alleen geen bus maar een persoon. Een beetje bijzonder vonden we het wel, maar hij hielp ons de grens over en krijgt ons in een bus. Een grote drugscontrole zorgt er alleen voor dat we de aansluiting met onze volgende bus missen, maar ook dat had Max geregeld waardoor we uiteindelijk om half 2 's nachts in ons bedje in Arequipa lagen.
Arequipa
Onze eerste dag in Arequipa doen we rustig aan. Het is een mooie koloniale stad en we vinden een leuk tentje om warme chocomel te drinken en lekker te lunchen. De hoogtepunten van Arequipa zijn de kathedraal en het Santa Catalina klooster. Het klooster bezoeken we in de avond, waarbij je een goed beeld krijgt hoe de nonnen in de vorige eeuwen rondliepen en leefden. Het is enorm, bijna een stad in een stad. Erg leuk om een keer te zien. Ons echte hoogtepuntje komt alleen pas later in de avond wanneer we naar Polleria Pio Pio gaan. Dit is een plek waar ze 3 keuzes hebben, een kwart kip, een halve of een hele kip van het spit. Bij binnenkomst zie je 30 kippen aan het spit draaien en alleen maar Peruanen aan de tafeltjes zitten, plus die twee Hollanders dus. We besloten het beschaafd te houden en voor de kwart kip te gaan, een kip die groter is dan de gemiddelde Hollandse plofkip of we kregen een halve....
Het vlees viel er bijna vanaf dus wij waren happy campers!!
De volgende dag gingen we naar Colca Canyon, het diepste ravijn ter wereld. Daar gingen we dus voor de lol lopend naar beneden en een dag later weer omhoog. We werden opgehaald om 3 uur en dan bedoel ik dus de drie in de nacht... We hadden welgeteld 4 uurtjes geslapen, dus dat was meer dan genoeg voor zo'n onderneming. Gelukkig bestond het eerst deel uit uren rijden in de auto dus we konden nog wel wat bijslapen. Voordat we aan het lopen begonnen gingen we eerst nog naar het Condor uitkijkpunt. En uitgekeken hebben we zeker, we zagen niet bepaald Condors (oké eentje dan), maar de omgeving was prachtig.
Na het uitkijkpunt gingen we lopen. Ik had helaas nog last van mijn enkel, dus ideaal was het zeker niet. Stef had maagkrampen dus we waren samen een beetje de kneusjes van de groep. Maakt niet uit, de omgeving was alle ongemakken waard en de groep was alleraardigst en gezellig. Onderweg kwamen we ook nog een paar Condors tegen dus dat was ook geregeld. De dag was lang, heel lang, maar uiteindelijk konden we hem afsluiten in een oase met zwembad.
Slaap inhalen, daar was het onderhand wel tijd voor, maar dat zat er die nacht niet echt in. Om 5 uur zouden we weer vertrekken... Naja ik mocht een uurtje extra slapen want ik had besloten met een muilezel omhoog te gaan. Mijn enkel ging het niet trekken. Ik werd opgepikt om 6 uur en moest op de muilezel stappen, wat makkelijker gezegd was dan gedaan. Nadat ik zat nam mijn ezel een sprint en weg was ik. Hij koos zelf zijn weg en nam het steile pad recht omhoog. Ik had hem door hij wilde perse voorop lopen! En als er een andere ezel in de buurt kwam beet hij gewoon van zich af! Ook had hij een voorliefde voor het lopen op het randje van de afgrond en daarnaast at hij ook nog het liefste de blaadjes net over de rand. Death Road was er niks bij, maar leuk was het wel. Onderweg haalden we de ene na de andere groep in en uiteindelijk ook mijn eigen groep. Was een makkie bergop zeiden ze, nou is Stef nooit sarcastisch dus dat geloofde ik wel... Eenmaal boven kregen we een ontbijtje, waarna we naar hotsprings gingen, gevolgd door een heerlijke lunch en een lekker bed... Oh nee we namen die nacht de nachtbus, dat leek vooraf zo'n goed idee. Was het ook hoor, zelden hebben we zo goed geslapen in de bus.
Cusco
Het eindpunt van de nachtbus. Het is de belangrijkste stad van de Inka's en een van de belangrijkste in de koloniale tijd in Zuid-Amerika. Dat kun je ook zien aan de gebouwen. Het is een mooie mix van oud en heel oud. Vanuit hier kun je op weg naar een paar van de grootste highlights van Peru en zelfs van Zuid-Amerika. Machu Picchu, de heilige vallei en Rainbowmountain. Cusco werd dan ook onze uitvalbasis voor een paar dagen, ook om mijn enkel wat rust te geven. Dit betekende automatisch ook dat het tijd werd om afscheid te nemen van onze Belgen. Eline en Hendrik moesten nog even flink door reizen om alles te zien voordat hun vlucht naar Colombia ging.
In Cusco hadden we niet helemaal mazzel met ons hostel. De gastvrouw was simpelweg onbeschoft en omdat Stef het geen goed idee vond dat ik haar kop van haar romp trok besloten we naar een ander hostel te gaan. Deze bleek bij aankomst vol te zitten terwijl we net een kamer hadden geboekt.... De gastheer schaamde zich dood en zei dat hij er niets aan kon doen ivm problemen met internet. Maar hij had wel nog een appartement voor 20 dollar per nacht, die van alle gemakken was voorzien! Wij zaten gebakken!
Vanuit hier gingen we plannen. De eerste activiteit werd rainbowmountain. Deze berg is pas sinds een klein jaar open voor publiek. Hij ligt op 5000 meter hoogte en is adembenemend (bijna letterlijk). Maar goed je moet er eerst komen. Ik besluit te gaan voor een paard, omdat het nog steeds niet echt gaat met mijn enkel, en Stef gaat lopen. De hoeveelheid zuurstof op deze hoogte is echt veel minder, waardoor elke stap zwaarder is en zeker bergop. We hebben de mazzel dat we als een van de eerste boven zijn waardoor we nog echt kunnen genieten van de berg en niet van de mierenhoop die volgt. Dat is denk ik het nadeel van een attractie die net open is, het is allemaal nog niet zo heel strak geregeld. Maar de berg zelf was echt de moeite waard. Eenmaal terug in Cusco moeten we even bijkomen en eten we bij een heerlijk Italiaans restaurantje.
Machu Picchu
De volgende morgen checkten we op tijd uit en gingen we op pad naar Machu Picchu. Het is wellicht de highlight van Zuid-Amerika en dat weten ze hier. Voor een gemiddelde tour vragen ze hier 250 dollar per persoon en nee dat betekent niet dat je in de watten wordt gelegd. We besluiten het daarom allemaal zelf te regelen en kiezen ervoor om met de trein heen en terug te gaan en 2 nachten in Aguas Calientes, het dorpje vlakbij de trekpleister, te blijven. Zo hebben we een volledige dag in Machu Picchu en kunnen we alles op ons eigen tempo doen.
Wanneer we aankomen in Aguas Calientes regent het pijpenstelen en zijn we bang dat het de volgende dag ook gaat regenen, maar gelukkig hadden we het mis. De volgende ochtend is het namelijk prima weer. Een beetje bewolkt, maar dat kan geen kwaad in een subtropisch klimaat. We nemen de bus omhoog, want eenmaal in Machu Picchu moeten we nog genoeg klimmen. We beklimmen namelijk mount Machu Picchu en de weg er naar toe is meer een trap dan een pad, maar tegelijkertijd ook zeker de moeite. Het geeft je een prachtig overzicht van Machu Picchu en de vallei eromheen. We blijven een uurtje op de top hangen voordat we weer naar beneden gaan om de ruines zelf te bekijken. Het is er druk, maar wij hebben de hele dag. Aan het einde van de dag is vrijwel iedereen verdwenen en kunnen we nog even echt genieten van de stad. De namiddag zon geeft het een prachtige gloed en we realiseren ons dat we heel blij mogen zijn dat we hiervan mogen genieten.
Sacred Valley
De twee dagen die volgen besluiten we te spenderen aan de heilige vallei. De vallei vol met Inca ruïnes. We zien twee van de belangrijkste Ollantaytambo en Pisac. De Inka's bouwden vrijwel alles boven op steile heuvels ook hun terrassen voor hun eten wat een prachtig beeld geeft. We genieten van de vallei en het volk dat er in leeft, want hierna gaan we verder naar het noorden en daarmee verlaten we het centrale Inka gebied en daarmee ook de typische gebruiken en leefstijl van de lokale bevolking.
Hasta luego!
Aangekomen in Copacabbana was het haasten voor de boot. We kochten een ticket en met een half uur zaten we met de backpacks en onze Belgen op de boot naar Isla del Sol, het eiland van de zon waar het alleen een beetje koud was. Eenmaal aangekomen moesten we met onze backpacks een berg op lopen, 200 meter stijgen binnen een kilometer op 3800 meter hoogte. Het pad bestaat uit stenen die bijna willekeurig zijn neergelegd en dus een trap met ongelijke treden vormt. Met andere woorden het was best pittig. Boven vinden we een hostel met een heerlijk uitzicht over het Titikakameer en de zonsondergang die volgde was prachtig!
In de ochtend besluiten we een wandeling te maken naar de noordkant van het eiland, waar oude Inca ruïnes zijn. Hendrik is ziek dus we lopen met zijn drieën. We drinken onderweg een lekker theetje en komen aan het begin van de middag aan bij de ruines. Deze lagen er mooi bij, maar het zijn met name de uitzichten die de wandeling erg leuk maken.
Tegen 1700 kwamen we terug en gingen we bij het restaurant naast ons hostel zitten. Daar ontmoeten we Bram en Carola die dezelfde kant op reizen als wij.
's Avonds probeer ik nog lekker te douchen, maar half bevroren door het koude water duiken we in bed.
De volgende ochtend verlaten we Isla del Sol alweer en daarmee Bolivia. We gaan op weg naar Peru. De weg naar de boot gaat naar beneden en is een stuk relaxter tot het moment dat ik verkeerd stap en mijn enkel verstuik. Met backpack en al ga ik ten onder op de trap.
Gelukkig komt Stef meteen aangerend en helpt me omhoog. Lopen gaat helaas erg moeilijk en Stef loopt de laatste 100 meter met 2 backpacks en onze 2 dagrugzakken.
Terug in Copacabbana moeten we opzoek naar bustickets. Ik strompelend en Hendrik racend voor een wc lopen we richting de hoofdstraat. We kopen de bustickets en besluiten nog even te lunchen. Wanneer we de tickets gaan ophalen zegt de verkoopster doodleuk dat de bus vol zit... Alle bussen vertrekken tegelijkertijd en dat is over 10 minuten. Wat een feest! Snel hebben we een ander kantoortje gevonden die nog wel tickets had met bus Max. Max bleek alleen geen bus maar een persoon. Een beetje bijzonder vonden we het wel, maar hij hielp ons de grens over en krijgt ons in een bus. Een grote drugscontrole zorgt er alleen voor dat we de aansluiting met onze volgende bus missen, maar ook dat had Max geregeld waardoor we uiteindelijk om half 2 's nachts in ons bedje in Arequipa lagen.
Arequipa
Onze eerste dag in Arequipa doen we rustig aan. Het is een mooie koloniale stad en we vinden een leuk tentje om warme chocomel te drinken en lekker te lunchen. De hoogtepunten van Arequipa zijn de kathedraal en het Santa Catalina klooster. Het klooster bezoeken we in de avond, waarbij je een goed beeld krijgt hoe de nonnen in de vorige eeuwen rondliepen en leefden. Het is enorm, bijna een stad in een stad. Erg leuk om een keer te zien. Ons echte hoogtepuntje komt alleen pas later in de avond wanneer we naar Polleria Pio Pio gaan. Dit is een plek waar ze 3 keuzes hebben, een kwart kip, een halve of een hele kip van het spit. Bij binnenkomst zie je 30 kippen aan het spit draaien en alleen maar Peruanen aan de tafeltjes zitten, plus die twee Hollanders dus. We besloten het beschaafd te houden en voor de kwart kip te gaan, een kip die groter is dan de gemiddelde Hollandse plofkip of we kregen een halve....
Het vlees viel er bijna vanaf dus wij waren happy campers!!
De volgende dag gingen we naar Colca Canyon, het diepste ravijn ter wereld. Daar gingen we dus voor de lol lopend naar beneden en een dag later weer omhoog. We werden opgehaald om 3 uur en dan bedoel ik dus de drie in de nacht... We hadden welgeteld 4 uurtjes geslapen, dus dat was meer dan genoeg voor zo'n onderneming. Gelukkig bestond het eerst deel uit uren rijden in de auto dus we konden nog wel wat bijslapen. Voordat we aan het lopen begonnen gingen we eerst nog naar het Condor uitkijkpunt. En uitgekeken hebben we zeker, we zagen niet bepaald Condors (oké eentje dan), maar de omgeving was prachtig.
Na het uitkijkpunt gingen we lopen. Ik had helaas nog last van mijn enkel, dus ideaal was het zeker niet. Stef had maagkrampen dus we waren samen een beetje de kneusjes van de groep. Maakt niet uit, de omgeving was alle ongemakken waard en de groep was alleraardigst en gezellig. Onderweg kwamen we ook nog een paar Condors tegen dus dat was ook geregeld. De dag was lang, heel lang, maar uiteindelijk konden we hem afsluiten in een oase met zwembad.
Slaap inhalen, daar was het onderhand wel tijd voor, maar dat zat er die nacht niet echt in. Om 5 uur zouden we weer vertrekken... Naja ik mocht een uurtje extra slapen want ik had besloten met een muilezel omhoog te gaan. Mijn enkel ging het niet trekken. Ik werd opgepikt om 6 uur en moest op de muilezel stappen, wat makkelijker gezegd was dan gedaan. Nadat ik zat nam mijn ezel een sprint en weg was ik. Hij koos zelf zijn weg en nam het steile pad recht omhoog. Ik had hem door hij wilde perse voorop lopen! En als er een andere ezel in de buurt kwam beet hij gewoon van zich af! Ook had hij een voorliefde voor het lopen op het randje van de afgrond en daarnaast at hij ook nog het liefste de blaadjes net over de rand. Death Road was er niks bij, maar leuk was het wel. Onderweg haalden we de ene na de andere groep in en uiteindelijk ook mijn eigen groep. Was een makkie bergop zeiden ze, nou is Stef nooit sarcastisch dus dat geloofde ik wel... Eenmaal boven kregen we een ontbijtje, waarna we naar hotsprings gingen, gevolgd door een heerlijke lunch en een lekker bed... Oh nee we namen die nacht de nachtbus, dat leek vooraf zo'n goed idee. Was het ook hoor, zelden hebben we zo goed geslapen in de bus.
Cusco
Het eindpunt van de nachtbus. Het is de belangrijkste stad van de Inka's en een van de belangrijkste in de koloniale tijd in Zuid-Amerika. Dat kun je ook zien aan de gebouwen. Het is een mooie mix van oud en heel oud. Vanuit hier kun je op weg naar een paar van de grootste highlights van Peru en zelfs van Zuid-Amerika. Machu Picchu, de heilige vallei en Rainbowmountain. Cusco werd dan ook onze uitvalbasis voor een paar dagen, ook om mijn enkel wat rust te geven. Dit betekende automatisch ook dat het tijd werd om afscheid te nemen van onze Belgen. Eline en Hendrik moesten nog even flink door reizen om alles te zien voordat hun vlucht naar Colombia ging.
In Cusco hadden we niet helemaal mazzel met ons hostel. De gastvrouw was simpelweg onbeschoft en omdat Stef het geen goed idee vond dat ik haar kop van haar romp trok besloten we naar een ander hostel te gaan. Deze bleek bij aankomst vol te zitten terwijl we net een kamer hadden geboekt.... De gastheer schaamde zich dood en zei dat hij er niets aan kon doen ivm problemen met internet. Maar hij had wel nog een appartement voor 20 dollar per nacht, die van alle gemakken was voorzien! Wij zaten gebakken!
Vanuit hier gingen we plannen. De eerste activiteit werd rainbowmountain. Deze berg is pas sinds een klein jaar open voor publiek. Hij ligt op 5000 meter hoogte en is adembenemend (bijna letterlijk). Maar goed je moet er eerst komen. Ik besluit te gaan voor een paard, omdat het nog steeds niet echt gaat met mijn enkel, en Stef gaat lopen. De hoeveelheid zuurstof op deze hoogte is echt veel minder, waardoor elke stap zwaarder is en zeker bergop. We hebben de mazzel dat we als een van de eerste boven zijn waardoor we nog echt kunnen genieten van de berg en niet van de mierenhoop die volgt. Dat is denk ik het nadeel van een attractie die net open is, het is allemaal nog niet zo heel strak geregeld. Maar de berg zelf was echt de moeite waard. Eenmaal terug in Cusco moeten we even bijkomen en eten we bij een heerlijk Italiaans restaurantje.
Machu Picchu
De volgende morgen checkten we op tijd uit en gingen we op pad naar Machu Picchu. Het is wellicht de highlight van Zuid-Amerika en dat weten ze hier. Voor een gemiddelde tour vragen ze hier 250 dollar per persoon en nee dat betekent niet dat je in de watten wordt gelegd. We besluiten het daarom allemaal zelf te regelen en kiezen ervoor om met de trein heen en terug te gaan en 2 nachten in Aguas Calientes, het dorpje vlakbij de trekpleister, te blijven. Zo hebben we een volledige dag in Machu Picchu en kunnen we alles op ons eigen tempo doen.
Wanneer we aankomen in Aguas Calientes regent het pijpenstelen en zijn we bang dat het de volgende dag ook gaat regenen, maar gelukkig hadden we het mis. De volgende ochtend is het namelijk prima weer. Een beetje bewolkt, maar dat kan geen kwaad in een subtropisch klimaat. We nemen de bus omhoog, want eenmaal in Machu Picchu moeten we nog genoeg klimmen. We beklimmen namelijk mount Machu Picchu en de weg er naar toe is meer een trap dan een pad, maar tegelijkertijd ook zeker de moeite. Het geeft je een prachtig overzicht van Machu Picchu en de vallei eromheen. We blijven een uurtje op de top hangen voordat we weer naar beneden gaan om de ruines zelf te bekijken. Het is er druk, maar wij hebben de hele dag. Aan het einde van de dag is vrijwel iedereen verdwenen en kunnen we nog even echt genieten van de stad. De namiddag zon geeft het een prachtige gloed en we realiseren ons dat we heel blij mogen zijn dat we hiervan mogen genieten.
Sacred Valley
De twee dagen die volgen besluiten we te spenderen aan de heilige vallei. De vallei vol met Inca ruïnes. We zien twee van de belangrijkste Ollantaytambo en Pisac. De Inka's bouwden vrijwel alles boven op steile heuvels ook hun terrassen voor hun eten wat een prachtig beeld geeft. We genieten van de vallei en het volk dat er in leeft, want hierna gaan we verder naar het noorden en daarmee verlaten we het centrale Inka gebied en daarmee ook de typische gebruiken en leefstijl van de lokale bevolking.
Hasta luego!
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
