Tel de pinguïns en de kerken!

Punta Arenas

Tijdens de busrit naar Punta Arenas typten wij ons vorige verhaal. Wij kwamen aan na een busritje van 3 uur, zoals ook beschreven stond. Is dat raar dan? Ja eigenlijk wel. Qua bussen werkt het hier zo. Ze pikken je op rond de tijd dat ze zeggen, maar komen vaak veel later aan op bestemming dan ze van te voren aangeven. Met andere woorden boek niets vlak na de voorgestelde aankomsttijd. Wij hebben namelijk pas 1 bus gehad die op tijd aankwam. Aangekomen in Punta Arenas dumpten wij daarom onze tassen en hebben we alleen nog lekker gezeten in een theecafe.

De volgende dag kregen we ontbijt met eitje. Je zou denken niet zo speciaal, maar de lieve man die het voor ons maakte pakte flink uit. Er zat tomaat, ui, ham, kaas en ei in ons prutje. Voeg daar verse avocado bij en Silvia verandert zelf in een blij ei.
Die dag lopen we wat door de stad en halen een broodje chorizo bij de beste broodjeszaak in de stad. Wat een beleving is dat, de zaak staat stampvol, er is geen rij en iedereen praat door elkaar! Na dit even geobserveerd te hebben gaat Stef naar buiten en ik ga voor de broodjes. 10 min later had ik broodjes! Ze waren echt heerlijk!  Na de broodjes namen we een taxi naar de ferry die ons naar het eiland Isla Magdalena brengt, de activiteit waarvoor we naar Punta Arenas zijn gekomen. Op dit eiland kunnen we namelijk pinguïns zien. Het is 2 uur varen heen, 2 uur varen terug en tussendoor een uur pinguïns kijken. Een uur lang klinkt misschien als veel om pinguïns te bekijken, maar het id echt veel te kort. Want had ik al gezegd dat er 60.000 pinguïns op het eiland zitten?
Ze hadden allemaal nesten en hun eigen gewoontes. Ze zijn zo fantastisch leuk om te observeren!
Ze zijn bijdehand en komen soms een kijkje bij je nemen, maar hun manier van omgaan met een ander en hoe ze poepen vind ik echt het leukste. Helaas was het uurtje voorbij voor we het wisten en werden we alweer bij elkaar geveegd. Tijd om terug te gaan.
Terug in de haven pakten we weer een taxi naar het hostel. Deze taxi stopte alleen na 100 meter alweer en er stapte opeens nog iemand in?! De taxichauffeur en klant doen beide alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, terwijl wij elkaar zitten aan te kijken of ze van Mars komen. Nog een paar 100 meter verder stapt er opeens nog iemand in.... Enigzins geschokt vraag ik wat gebeurd hier nou eigenlijk?
We bleken in een collectivo te zitten. Dat is een taxi die een bepaald traject rijdt en meerdere mensen meeneemt. Een stuk goedkoper en we komen vlakbij onze bestemming uit, weer wat geleerd ;).

De volgende dag vliegen we naar de plaats Puerto Montt. Hier pakken we een bus naar Chiloe, een eiland dat bijna aan Chili vastzit en bekend staat om zijn mooie natuur en houten kerken die ook nog eens op de UNESCO lijst staan.
Met de bus incl. het stukje varen duurt het 3,5 uur en zijn we daarna op plaats van bestemming.

Castro

We lopen via een steile straat naar ons hostel en als ik zeg steil bedoel ik mega steil. Gelukkig was het heuvel af en met 20 kg op je rug ben je dan vrij snel beneden ;)
Het hostel heet Palafito en was heel leuk met open haard, gezellige grote tafel voor iedereen en een aansluitende open keuken. We voelden ons helemaal thuis! 

De volgende dag wilden we naar een dorpje verderop, maar het regende nogal hard en we wisten niet of het daarom dus wel zin had. Dus bedachten we ons om eerst uit te zoeken of de markt en kerk waar we naar toe wilden wel open zouden zijn met deze regen. Na wat gevogel met handen en voeten en wat woorden Spaans, wisten we dat ze open zouden zijn. Daarnaast had ik blijkbaar ineens een auto geregeld van de zus van een meisje aan wie ik vroeg of de markt open zou zijn. We moesten wachten bij de bushalte..... Daar stonden we dan, geen idee wie die zus was maar ach we zouden er wel komen en de bus kon altijd nog.
Er parkeerde een vet chille luxe grote witte auto, waarvan wij dachten yessss vet goed geregeld!!!
Maar nee, dat was dus niet haar zus. Toen stopte er een fiat, je weet wel zo een van het formaat koekblik. Daar zaten in de zus, haar man en een kind... En 2 minuten later wij dus ook! Ze spraken geen woord Engels, dus met ons beste Spaans voerden we gesprekken.  Samen met mijn bestie google translate kwamen we een heel eind! Na 20 min stonden we in het dorp voor de kerk. En ach ja je raadt het al kerk dicht.....
Dan maar een theetje ergens drinken. Ik zag een tent en we snelden door de regen naar binnen. We gingen zitten en in het Spaans probeerde ik wat uitleg te krijgen over het menu, waarop ik het antwoord kreeg "what do you need?"
Oh hij sprak Engels!!! Das handig... We besloten een taartje te nemen, dit was een heel proces want ieder taartje werd uitgelegd. De keuze voor Stef was daarna erg moeilijk want hij had bij vorige taartjes al eens verkeerd gekozen. Maar uiteindelijk leek het niet uit te maken welk taartje je koos, want ze waren allemaal extreem lekker. Zo lekker dat ik achter de maker van de taart aan ging om het recept te vragen. Dit moet ik voor de familie maken! De maker van de taart bleek de moeder van de Engels sprekende gastheer en zo kreeg ik het voor elkaar om het recept te krijgen.
Helemaal happy praatte ik nog wat met de gastheer en vroeg hem wanneer de kerk weer open zou gaan? Nou zei hij, ik heb de sleutel. Ik kan jullie wel een rondleiding geven. Daar stonden we dan in de kerk, met zijn tweeën en de gastheer. Hij wist niet zeker of je helemaal naar boven mocht in de toren, maar zei ga maar waardoor we uiteindelijk naast de klokken stonden. 

Na de kerk hebben we afscheid genomen van de gastheer en zijn we nog even naar de markt gelopen. Dit was een marktje met veel wol werk, wat wel grappig was maar niet heel speciaal. Terug naar Castro hebben we maar voor de lokale bus gekozen.
We deden nog wat boodschappen, wat hier vet relaxt is want het is veel goedkoper dan Argentinië. Daarnaast hebben ze alles en zelfs avocado's, mijn lievelingetjes, die altijd rijp zijn en nooit te oud! We maakten er een heerlijke quacemole van en aten die op met chipies en rode wijn bij het haardvuurtje! Dit is toch echt genieten hier!

Volgende dag huurden we een auto en reden we het eiland rond, het eiland heeft 16 UNESCO erfgoed kerken van hout. Je raadt het al wij gingen op kerken jacht!
Maar eerst nog even naar het natuurpark, even wandelen. Na wat te hebben gewandeld en wat kerken te hebben bezocht gingen we, niet door vertellen, weer naar onze taarttent voor nog een taartje ;). De gastheer herkende ons meteen en vond het leuk ons weer te zien.
We zouden daarna nog 2 kerken doen, maar de weg was erg lang en onverhard. Daarnaast reden we in een kia picanto, want het budget rijkt helaas niet verder. We besloten uiteindelijk nog 1 kerk te bekijken, de weg ging heel steil naar beneden, maar ja als je die eenmaal af bent vraag je je toch af of je hem ook weer op komt. Het leverde wat zenuwen op maar gelukkig bracht de kia ons ook weer boven! Waarna we lekker terug naar het hostel reden.

Onze laatste dag op Chiloe hebben we lekker relaxt gedaan. Even naar de lokale vismarkt. Daar hebben ze een kleine aanlegsteiger, waar we heen liepen en we waren niet de enige. Een hele groep met dikke zeeleeuwen lag daar lekker in het water, die kregen daar natuurlijk de niet verkochte vis. Super leuk om even te zitten en te kijken. Om 17.00 namen we vervolgens de nachtbus naar de hoofdstad van Chili, Santiago.

Santiago

De bus rijdt zowaar op tijd en we komen vroeg aan. We arriveren bij ons hostel en ze hebben meteen een kamer voor ons klaar.
We krijgen wat uitleg over de stad en relaxen wat na onze lange nacht in de bus.
We krijgen al snel door dat Santiago vele malen kleiner is dan Buenos Aires en verkijken ons op de dingen die te doen zijn. Na een rondje lopen hebben we al bijna de hele stad gezien. We passen onze boeking daarom aan zodat we een dag minder hebben in Santiago na Paaseiland. Want ja we gaan naar Paaseiland!!!! De volgende dag vliegen we al heen en we besluiten al ons eten in te kopen in Santiago. We hebben namelijk gehoord dat het eten op Paaseiland onbetaalbaar is. Het is namelijk een van de meest afgelegen eilanden ter wereld en het vervoeren van vers voedsel kost daarom enorm veel geld. We nemen van alles mee, zelfs gehakt en aardappelen.

We vliegen om 1830 en hebben voor 6 dagen eten meegenomen. Beide hebben we een backpack van 24 kilo!! We maken ons nog even zorgen over al het verse eten, maar wanneer we in de rij staan zien we alle Chilenen met enorme karren vol  koelboxen voor ons staan. Weg zijn de zorgen en het enige wat nu nog tussen ons en Paaseiland in staat is een 5 uur durende vliegreis. Op naar Paaseiland!!

Hasta Luego!!